axel goes banana's

Για να δούμε...

Thursday, September 06, 2007

"SEE YOU IN HELL, DARLING"


Νίκος Νικολαΐδης 1939-2007
( αυτόγραφο )

Oι νέοι θεατές μ' αγαπούν, όχι γιατί είμαι "οργισμένος", όπως μερικοί ισχυρίζονται, αλλά γιατί οι ταινίες μου δεν τους απαγόρεψαν ποτέ να με αμφισβητήσουν και ακόμα γιατί με επιμονή αρνήθηκα -γεγονός που το εκτίμησαν- τα δεκανίκια που σε τιμή προσφοράς διανέμει χρόνια τώρα η "καθώς πρέπει" Eυρωπαϊκή προοδευτική διανόηση. Aρνήθηκα αυτό το παιχνίδι της προσφοράς και της τρομοκρατίας, έστω και αν προερχόταν καμμιά φορά από τους θεατές, γιατί ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας, μια κρατική άποψη για το σινεμά και είναι γνωστό βέβαια πως το κράτος δεν πάει ποτέ σινεμά.

Oσο για το "οργισμένος", δεν το δέχομαι σαν χαρακτηριστικό μου από την στιγμή που οι συχνότητές μου γέμισαν παράσιτα από διάφορους κάλπηδες που δίνουν συνεντεύξεις (κάθε εβδομαδιαίο ιλλουστρασιόν πρέπει να φιλοξενεί ή και να συντηρεί έναν τέτοιο) και βρίζουν τους πάντες και τα πάντα, δεν έχουν να προτείνουν κάτι τι και διεκδικούν ένα χώρο ιδιαίτερο και καθαρό που σίγουρα δεν τους ανήκει και δεν τον εκφράζουν.
Tελικά όλοι αυτοί οι "απροσάρμοστοι" συγκροτούν ένα μέρος του συστήματος που ενεργεί σαν προπέτασμα καπνού για να μπορούν από πίσω να δουλεύουν ανενόχλητοι οι κρατικοί μηχανισμοί. Kαι αλλοίμονο στους κάποιος γνήσιους που πέφτουν στην παγίδα του "επώνυμου" χωρίς ποτέ να αναρωτηθούνε ποιά κέντρα αποφάσεων τους κόλλησαν την ταυτότητα του επώνυμου μοναχικού, οργισμένου, καταραμένου αναρχικού κ.τ.λ... Eρώτημα που θα προβάλλει αμείλικτο μπροστά τους απ' τη στιγμή που θα ανακαλύψουν πως το επώνυμο μπορεί να πουλάει, αλλά πουλιέται κιόλας.


Από τη Βικιπαίδεια

Ο Νίκος Νικολαΐδης ήταν σκηνοθέτης και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα όπου ζούσε και δουλεύε μέχρι το θάνατό του, στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007. Ήταν ο ίδιος σεναριογράφος και παραγωγός των ταινιών που σκηνοθετούσε, ενώ για αρκετά μεγάλο διάστημα δούλεψε και στη διαφήμιση. Από το κινηματογραφικό του έργο ξεχωρίζουν οι ταινίες Πρωινή Περίπολος, Γλυκιά Συμμορία και Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, ενώ από τα βιβλία του ο Οργισμένος Βαλκάνιος έχει επανεκδοθεί πολλές φορές.
Οι ταινίες του έχουν διχάσει πολλές φορές κοινό και κριτικούς. Σε πλήρη αντίθεση με τις καθιερωμένες επιλογές στο σενάριο, τη θεματολογία και τον τρόπο κινηματογράφησης, έχουν γνωρίσει από την πολλαπλή βράβευση μέχρι την απαγόρευση προβολής. Οι χαρακτήρες του είναι συνήθως άνθρωποι στα όρια, σε παράλογες ή ακραίες καταστάσεις, που παίζουν το τελευταίο τους, συνήθως καμένο, χαρτί. Τα θέματα που συναντά συχνά κανείς στις ταινίες του Νικολαΐδη είναι η δεκαετία του '50 και το φιλμ νουάρ, το παιχνίδι μεταξύ σεξ και θανάτου, η συντροφικότητα κι ο έρωτας, η πάλη με κάθε λογής εξουσίες αλλά και με φαντάσματα του παρελθόντος.
Το Νοέμβρη του 2005, μετά την ολοκλήρωση της ταινίας The Zero Years, ο Νίκος Νικολαιδης δήλωσε την πρόθεσή του να σταματήσει να κάνει κινηματογράφο.[1]


Ταινίες

Lacrimae Rerum (μικρού μήκους) (1962)
Άνευ Όρων (μικρού μήκους) (1964)
Ευρυδίκη Β.Α. 2037 (1975)
Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979)
Γλυκιά Συμμορία (1983)
Πρωινή Περίπολος (1987)
Singapore Sling (1990)
Το Κορίτσι Με Τις Βαλίτσες (Τηλεταινία) (1993)
Θα Σε Δω Στην Κόλαση, Αγάπη Μου (1999)
Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα (2002)
The Zero Years (2006)

Βιβλία

Οι Τυμβωρύχοι (διηγήματα) (1964)
Ο Οργισμένος Βαλκάνιος (1977)
Γουρούνια στον Άνεμο (1993)